vrijdag 12 oktober 2007

s'avonds laat

Zo, eindelijk heb ik mijn Blogje een beetje op orde.
Net nog met m'n mannetje gebelt, hij was thuis, na een aantal maanden gewerkt te hebben. Morgen spreek ik hem eindelijk weer eens wat langer, gewoon lekker op msn! Webcam aan en vertellen maar.
Over 2 weken ongeveer gaat hij naar Belek, bij een ander hotel werken.
Ik hoop zo voor hem dat het bevalt.
Ik zit al een paar dagen thuis met de griep, snotteren, koppijn, hoesten enz. Maar daar kom ik ook wel weer overheen, ik ben zelfs weer begonnen met van die vitamine pilletjes te slikken (of het helpt is een ander verhaal).

Als ik Turkse muziek hoor wordt ik zo vrolijk en heb ik zoveel zin om gelijk het vliegtuig te pakken en terug te gaan. Niet alleen voor hem, maar ook voor het land, de mensen en de vriendelijkheid. Altijd als ik er een lange tijd niet meer geweest ben en ik kom op het vliegveld aan, heb ik weer zo'n gevoel dat ik thuis kom. Vreemd of niet, maar er is iets in dat land wat mij trekt.

1 opmerking:

Marensa zei

Beste Ayse,

leuk dat je je ervaringen over Turkije en de liefde daar zo uitgebreid beschrijft. Ik kan alles erin wel herkennen en ben blij dat ik niet de enige ben.

8 jaar geleden ging ik voor het eerst naar Turkije, Alanya, en werd verliefd op een Turkse jongen. Vijf jaar hadden we een relatie op afstand waarin ik zoveel mogelijk keren per jaar naar Turkije vloog om bij hem te zijn. Omdat hij niet in Nederland wilde wonen en ik niet permanent in Turkije wil zijn vanwege mijn heimwee naar mijn ouders en om mijn katten e.d. heb ik de relatie verbroken.

Nog steeds hebben we af en toe contact en hij wacht nog steeds op mij tot ik klaar ben om te trouwen. Ik heb meerdere kortere relaties gehad met Nederlandse jongens in de hoop dat dit de herinnering aan Ozgur weg zou nemen, maar ik krijg hem niet uit mijn hart. Nu loop ik al jaren met een gebroken hart en zit ik weer vast in een relatie met iemand die ik geen pijn wil doen, maar waar ik eigenlijk niet bij hoor. Ik hoor bij Ozgur. Wat moet ik doen?

Als ik mocht kiezen zou ik een paar jaar terug in de tijd gaan en de relatie met hem nooit verbreken, maar nu ben ik met iemand waar ik wel heel veel van hou en die wil ik geen pijn doen door te zeggen dat ik toch naar mijn ex terug wil omdat geen ander zo dicht bij de ware komt als hij.
Ik ben echt hopeloos en radeloos. Heb jij misschien tips?

Wil je me mailen op:

marensa_vanoosten@hotmail.com

Dank je wel. Groetjes, Marensa